تک فال تکفال دات کام
آستارا يكي از زيباترين نواحي ايران است كه در شمال ايران و در استان گيلان، حد فاصل استان گيلان و اردبيل واقع شده است. به علت شرايط آب و هوايي ويژه و وجود خاك مناسب قسمت زيادي از شهرستان آستارا پوشيده از انواع رستني ها و گياهان است. وجود کشتزارها و جنگل هاي اين شهرستان همراه باآستارا چشم انداز کرانه هاي درياي مازندران‌دردره مياني استان‌هاي گيلان و اردبيل بديع‌ترين منظره‌هاي طبيعي را به وجود مي آوردوتحسين هر بيننده‌اي را برمي‌انگيزد. منطقه حفاظت شده لوندويل‌در آستارا كه يكي از زيبارتين گردشگاه هاي اين منطقه به شمار مي‌آيد، آرامگاه پير قطب‌الدين باغچه سرا در3 كيلومتري شمال باختري آستارا، هم نشيني دريا، كوهستان، جنگل و دره هاي عميق و پرشكوه مانند گردنه حيران همراه با زندگي عشاير طالش در اين منطقه، لباس‌هاي سنتي، آداب و رسوم خاص آن ها و ده‌ها جاذبه‌ي ديگر تنها بخشي از مكان‌هاي ديدني و تاريخي شهرستان آستارا را تشكيل مي‌دهند. امروزه بازار آستارا نيز خود به نوعي جاذبه براي سفر مردم مناطق مختلف كشور به اين ناحيه تبديل شده است. مهم‌ترين صنايع دستي اين شهرستان سبدبافي و حصيربافي، سفال‌گري، نمدمالي، قالي بافي، گليم بافي، صنعت ريسندگي و بافندگي و نمدمالي است.
مکان هاي ديدني و تاريخي
منطقه حفاظت شده لوندويل‌در آستارا كه يكي از زيباترين گردشگاه هاي اين منطقه به شمار مي‌آيد، آرامگاه پير قطب الدين باغچه سرا در3 كيلومتري شمال باختري آستارا، هم نشيني دريا،كوهستان، جنگل و دره هاي عميق و پرشكوه مانند گردنه حيران تنها بخشي از مكان‌هاي ديدني و تاريخي شهرستان آستارا را تشكيل مي‌دهند. امروزه بازار آستارا نيز خود به نوعي جاذبه براي سفر مردم مناطق مختلف كشور به اين ناحيه تبديل شده است.
صنايع و معادن
از صنايع و معادن شهرستان آستارا اطلاعات مستندي در دست نيست.
کشاورزي و دام داري
آستارا در منطقه‌اي جلگه اي قرار گرفته و از آب و خاك مناسب براي كشاورزي برخوردار است. آب كشاورزي از رود تأمين مي‌شود. محصولات كشاورزي آستارا را برنج، گندم، جو، تره بار، ازگيل، آلو، آلوچه و سيب تشكيل مي‌دهند. دام داري در كنار كشاورزي در اين منطقه رونق كافي دارد ولي بيش تر به صورت سنتي رواج دارد.
مشخصات جغرافيايي
آستارا در طول جغرافيايي 48 درجه و 52 دقيقه و عرض جغرافيايي 38 درجه و 28 دقيقه واقع است كه ارتفاع آن نسبت به درياي آزاد منهاي 22 است. آستارا يكي از شهرستان‌هاي استان گيلان است كه در 189 كيلومتري شمال باختري شهر رشت و در مسير راه اصلي رشت – اردبيل در منطقه ي جلگه اي ساحلي درياي مازندران واقع است. همسايگان آستارا از شمال جمهوري آذربايجان، از خاور درياي مازندران، از جنوب شهرستان هشتپر و از باختر اردبيل هستند. رود آستارا از شمال شهر مي گذرد و آستاراي ايران را از آستاراي جمهوري آذربايجان جدا مي كند. رود خواجه كريم چاي نيز از مركز شهر مي گذرد و به درياي مازندران مي پيوندد. مناطق باختري مشرف به آستارا كوهستاني هستند. آب و هواي آستارا معتدل و مرطوب و ميزان بارندگي سالانه به طور متوسط 1500 ميلي متر است.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
آستارا واژه‌اي تالشي است كه تالشي‌ها آن را « هسته » و يا « آهسته رو » تلفظ مي كنند. از زمان صفويه تا قاجاريه، نام آستارا تنها به منطقه اي ميان انزلي و رود ارس كه بخشي از آن در حال حاضر جزو جمهوري آذربايجان است، اطلاق مي شده است. بررسي متون تاريخي مربوط به آستارا نشان مي دهد که اين شهر در قرن گذشته دهكده كوچكي در آبريز رودخانه آستارا به نام دهنه كنار بوده و اين نکته بيان‌گر اين است که آستارا به منطقه اي كوهستاني اطلاق مي شده نه يک ناحيه شهري. از مشاهدات خاورشناسان در قرن نوزدهم چنين برمي آيد که اين روستا داراي مكان هايي بوده كه از طريق آن ها كالاهاي توليدي به خارج از ايران صادر مي شده که اين مساله نقش مهمي را در توسعه منطقه ايفا کرده است. در اواخر دوره قاجار به دليل توسعه روابط ايران و روسيه دهكده دهنه كنار تا حدي اهميت بازرگاني و مسافرتي پيدا کرد، اما به سبب كمي عمق آب، بندرگاهي در آن احداث نشد. در محل كنوني آستارا دهي به نام «دهنه‌كنار» وجود داشته كه از زمان قاجاريه به بعد، به سبب صدور كالا و رفت و آمد تجار توسعه يافت و سبب شد تا تمدن جديد اروپا، زودتر به اين شهرستان راه پيدا كند، به طوري كه هم زمان با تأسيس دارالفنون در تهران، در آستارا نيز مدرسه اي به نام «مدرسه صادقيه» افتتاح شد. در دوره معاصر پس از گسترش روابط ميان دولت هاي ايران و اتحاد جماهير شوروي سابق و سپس با جمهوري هاي استقلال يافته آذربايجان و گرجستان، آستارا اهميت بيش تري يافت.